H Δικαιοσύνη στην Ελλάδα

Τελευταία πολλά λέγονται για την Δικαιοσύνη στην Ελλάδα, εντός και εκτός της επικράτειά της.

Οταν η εφημερίδα «Financial Times» κάνει λόγο για «νομική φάρσα» στην περίπτωση του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, κ. Ανδρέα Γεωργίου και επανέρχεται στο θέμα του υπουργού Εξωτερικών κ. Νίκου Κοτζιά, που έχει ανοίξει «πόλεμο» με την περιοδική επιθεώρηση «Athens Review of Books», εκφράζοντας φόβους για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης στην Ελλάδα, μόνο ρόδινα δεν είναι τα πράγματα.

Πρόσφατα μάλιστα το «Politico» αναρωτιόταν αν η επόμενη διαμάχη στην Ευρώπη για τη Δικαιοσύνη θα συμβεί στην Ελλάδα, όπως τώρα συμβαίνει στην Πολωνία.

Η Δικαιοσύνη ήταν, είναι, και θέλουμε να είναι στο μέλλον, το τελευταίο αποκούμπι του Ελληνα. Μέσω της Δικαιοσύνης εξαρτά την πίστη του στη χώρα, στη Δημοκρατία, στο κράτος δικαίου που εξακολουθεί να ονειρεύεται.

Ωστόσο, επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ διαλύθηκε ένας ακόμη μύθος. Ηταν οι αριστεροί που καταφέρονταν κατά της Δικαιοσύνης ότι δέχεται πολιτικές παρεμβάσεις και κάποιοι μάλιστα την αποκαλούσαν υποτιμητικά αστική δικαιοσύνη.

Τώρα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που κατηγορείται για παρεμβάσεις. Και μάλιστα για χονδροκομμένες παρεμβάσεις ή για κατηγορίες όταν δεν περνάει το δικό του.

Μπερδεύτηκε η κατάσταση είναι αλήθεια με τις τελευταίες δικαστικές αποφάσεις. Από τη μία κάποιες δεν αρέσουν στην κυβέρνηση, κάποιες δεν αρέσουν σε όσους έχουν μία ιδανική άποψη για τη Δικαιοσύνη. Τέτοια που ίσως δεν έχουμε δοκιμάσει στην Ελλάδα. Ενδόμυχα όλοι πιστεύουμε ότι υπάρχουν παρεμβάσεις και πριν και τώρα.

Επίσης, πιστεύουμε ότι σε γενικές γραμμές αποδίδεται δικαιοσύνη, το κακό τιμωρείται, το καλό επιβραβεύεται. Ολα τα άλλα είναι εξαιρέσεις.

Οπως το γεγονός ότι η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου άσκησε αναίρεση κατά του απαλλακτικού βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών για την πρώην γγ Εσόδων, Αικατερίνη Σαββαΐδου, αλλά και κατά της ομόφωνης απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών με την οποία αθωώθηκε για την μη υποβολή «πόθεν έσχες» ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γκίκας Χαρδούβελης, αλλά και για την απαλλαγή του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, Ανδρέα Γεωργίου.

Δεν γνωρίζουμε τι μπορεί να βρήκε ως λανθασμένες αιτιολογήσεις η πεπειραμένη ανώτατη εισαγγελέας και στις τρεις περιπτώσεις που έκαναν ανώτατοι δικαστικοί, αλλά ο καθένας δικαιούται να έχει τις υποψίες του.

Ούτε βεβαίως επειδή ασχολούνται τα ξένα ΜΜΕ σημαίνει ότι έχουν δίκιο.

Ωστόσο, η λαϊκή παροιμία λέει όπου καπνός και φωτιά. Και τη φωτιά δυστυχώς την βάζει η ίδια η κυβέρνηση με τις δηλώσεις της (μιας και τις κινήσεις της στο παρασκήνιο δεν τις ξέρουμε). Εδώ έφτασε να ασκεί κριτική ο Υπουργός Δικαιοσύνης. Ο μόνος που δεν δικαιούται ως ο θεματοφύλακας του θεσμού.

Τελικά, και επειδή ακόμη και οι συνδικαλιστές δικαστές και εισαγγελείς ανησυχούν για τις παρεμβάσεις, καλό θα είναι να ηρεμήσουν τα πνεύματα. Η Δικαιοσύνη να αφεθεί από τα πολιτικά κόμματα να κάνει ανεξάρτητη τη δουλειά της, αλλά και η ίδια, από τα ανώτατα κλιμάκια αρχής γενομένης, να μη δίνει ερείσματα στην κοινή γνώμη. Και ο νοών νοείτω…

πηγη