Το κόστος της αμετροέπειας

Όσοι από μας επισκεπτόμαστε τον κατεχόμενο βορρά το διαπιστώνουμε αμέσως. Οι αλλαγές στον τρόπο ζωής, στη διοίκηση, απασχόληση και κοινωνική δομή είναι καταιγιστικές. Αναμφίβολα, η βαριά σκιά, το μακρύ χέρι της Τουρκίας ήταν πάντα ευδιάκριτα. Τον τελευταίο καιρό, όμως, το καθεστώς της Άγκυρας δεν κρατά πλέον ούτε τα προσχήματα. 

Η φίλη και πολύτιμη συνεργάτις στη Cyprus Weekly, Έσρα Αϊγκίν, ήταν ιδιαίτερα σαφής στο κείμενό της αυτή την εβδομάδα. Έγραψε ότι η αποτυχία των διαπραγματεύσεων για εξεύρεση συνολικής λύσης του Κυπριακού στο Κραν Μοντάνα, αλλά και η απουσία οποιασδήποτε ρεαλιστικής προοπτικής για δημιουργία ενός ομοσπονδιακού κράτους, καθιστά την αφομοίωση της τουρκοκυπριακής κοινότητας στην Τουρκία σχεδόν αναπόφευκτη.

Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και ο καθηγητής διεθνών σχέσεων Αχμέτ Σοζέν που μίλησε με την Έσρα. «Μόνο μια ομοσπονδιακή λύση θα έδινε τη δυνατότητα στους Τουρκοκύπριους να διαφυλάξουν την ταυτότητά τους», είπε ο κ. Σοζέν και συνέχισε: «Η αποτυχία της διαδικασίας σημαίνει περαιτέρω δημογραφική, οικονομική, πολιτική, θρησκευτική, κοινωνική και πολιτισμική αλλαγή στον βορρά. Η τουρκοποίηση και η ισλαμοποίηση της βόρειας Κύπρου, όπου να 'ναι, θα ολοκληρωθεί».

Η δημογραφική μεταβολή έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια με την παραχώρηση «υπηκοοτήτων» σε εποίκους. Δεκάδες πολιτογραφήσεις γίνονται κάθε εβδομάδα. Επιπλέον το τουρκικό χρήμα εδραιώνει, εδώ και χρόνια, την κυριαρχία του στη βόρεια Κύπρο. Ξενοδοχειακά συγκροτήματα ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια, τα πολλά και μεγάλα καζίνο ελέγχονται από το τουρκικό κεφάλαιο. 

Στη τουρκική «πρεσβεία» λειτουργεί πλέον μια «σκιώδης κυβέρνηση», όπου ακόλουθοι από τη «μητέρα πατρίδα» παρακολουθούν τη λειτουργία κάθε δραστηριότητας του συνασπισμού που ασκεί εξουσία στον βορρά. Και προφανώς επεμβαίνουν όταν τα πράγματα ξεφεύγουν από τον μακρόπνοο προγραμματισμό της Άγκυρας. 

Η πολιτική εποπτεία, όμως, κρίθηκε προφανώς ανεπαρκής και η Τουρκία έχει εντείνει τις κοινωνικό – πολιτισμικές πιέσεις, με κύριο στόχο τους νέους. Η διδακτέα ύλη στα τουρκικά σχολεία έχει ήδη αλλάξει. Ο κοσμικός χαρακτήρας της εκπαίδευσης έχει αντικατασταθεί πλέον από την ισλαμική θέωρηση και την προβολή της τζιχάντ. Οι θεμελιώδεις αυτές αλλαγές έχουν περάσει στα σχολικά βιβλία, τα οποία στέλνει η Τουρκία και στα κατεχόμενα. Η «πρεσβεία» οργανώνει επίσης σχολικές εκδρομές παίρνοντας τους Τουρκοκύπριους μαθητές σε ισλαμικά σχολεία στην Τουρκία. Τα αγόρια, μάλιστα, χωρίζονται από τα κορίτσια και η χρήση μαντίλας είναι υποχρεωτική. 

Ο καλός συνάδελφος δημοσιογράφος Σάμι Όζουσλου έγραψε πρόσφατα στην εφημερίδα Γενί Ντουζέν. «Η πολιτική του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (κυβερνών τουρκικό κόμμα) είναι να επιβάλει την ιδεολογία του στους Τουρκοκύπριους. Παλαιότερα, διάφοροι κύκλοι στην Άγκυρα υποστήριζαν ότι οι Τουρκοκύπριοι δεν ήταν αρκετά εθνικιστές. Τώρα λένε ότι δεν είναι αρκετά μουσουλμάνοι». 

Δεν είναι λίγοι οι Τουρκοκύπριοι που θα ήθελαν να δουν την παρουσία της Τουρκίας να μειώνεται. Και η αγωνία τους μεγαλώνει όταν διαπιστώνουν πλέον ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίστροφο. Για την κατάσταση αυτή, όμως, είναι οι ίδιοι και οι κατά καιρούς ηγεσίες τους υπεύθυνοι. Ειδικά η τελευταία τουρκοκυπριακή ηγεσία υπό τον Μουσταφά Ακιντζί.

Στα χαρτιά, στα λόγια και ίσως στις ψυχές τους, πολλοί Τουρκοκύπριοι ποθούν την απαλλαγή από την τουρκική δυνάστευση. Στη διαπραγμάτευση του Κυπριακού, όμως, επιμένουν σε μη ρεαλιστικές, ακραίες, διεκδικήσεις που δεν χτίζουν, αντίθετα διατρανώνουν, την απόσταση που τους χωρίζει από τους Ελληνοκύπριους.

Δεν αναφέρομαι σε ζητήματα, όπως η ασφάλεια, οι εγγυήσεις, ο στρατός ή το εδαφικό. Πτυχές στις οποίες η Τουρκία, κι όχι οι Τουρκοκύπριοι, έχει τον πρώτο λόγο. Αναφέρομαι στη διακυβέρνηση και στην επιδίωξη να ελέγξουν με δοτό τρόπο τη διαδικασία λήψης αποφάσεων σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Επιμένουν σε μια εντελώς εσφαλμένη ερμηνεία της πολιτικής ισότητας. 

Η αμετροέπεια (και η καχυποψία) τους παγιδεύει διαρκώς στα δίχτυα της Τουρκίας. Δεν τους επιτρέπει να συνεννοηθούν επιτέλους με τους Ελληνοκύπριους, διεκδικώντας από κοινού ένα λειτουργικό ομοσπονδιακό κράτος για το νησί, τον τόπο τους. Η αμετροέπεια είναι επίσης χαρακτηριστικό της πολιτικής-κοινωνικής ζωής και στην ελληνοκυπριακή κοινότητα, στην κουτσουρεμένη Κυπριακή Δημοκρατία. Και η εκστρατεία για τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές θα αναδείξει, πιστεύω, πολλές από τις επιμέρους πτυχές της. 

  Λευτέρης Αδειλίνης