«Τω παιδί πεινάει», αττική σύνταξη, «
συνταξιούχος πεινάει» σύνταξη του Ι.Κ.Α.. Κάπως έτσι, με αυτό το γλεφυρό τρόπο,
περιέγραφε την κατάσταση των Δημόσιων Ταμείων ένα ανέκδοτο της δεκαετίας του
΄90. Βέβαια υπάρχει και μια δόση υπερβολής, κάτι σύνηθες όταν πρόκειται για
αστεϊσμό, ειδικά αν αναλογιστούμε ότι επρόκειτο για μια εποχή, οικονομικά πολύ
καλύτερη για το μέσο Έλληνα, πολύ μακρινή από τα χρόνια και τις συνθήκες των
μνημονίων.
Ιστορική
αναδρομή στις συντάξεις
Η πρόβλεψη για παροχή συντάξεων στη χώρα
μας, μας παραπέμπει στο 1827, την επαναστατημένη Ελλάδα και αφορά αγωνιστές,
τις χήρες και τα ορφανά τους. Ο Καποδίστριας ολοκληρώνει και θέτει σε εφαρμογή
το δικαίωμα αυτό. Βέβαια η πραγματικότητα δεν είναι τόσο ρόδινη. Λίγες
δεκαετίες μετά «ευνοούνται» οι δημόσιοι υπάλληλοι, εκπαιδευτικοί, ναυτικοί,
κρατικοί λειτουργοί, εργάτες μεταλλείων, ενώ υπάρχει πρόνοια για όσους είναι
ανίκανοι για εργασία, λόγω ατυχήματος ή ασθένειας.
Περίπου έναν αιώνα μετά, παρέχονται οι
πρώτες αγροτικές συντάξεις. Βρισκόμαστε ήδη στη μετεμφυλιακή Ελλάδα. Στις
δεκαετίες που ακολουθούν η χώρα αναπτύσσεται και το βιοτικό επίπεδο του μέσου
πολίτη σταδιακά αυξάνεται. Στο περιβάλλον της οικονομικής ευδαιμονίας, όπως
αυτό διαμορφώνεται κυρίως τη δεκαετία του ΄80, πολλές τάξεις συνταξιοδοτούνται
αδρά ή έστω ικανοποιητικά. Αυτή την εποχή διαφήμιση της ΕΡΤ παρακινεί, με το
«μαστίγιο και το καρότο», τους υπαλλήλους να αποδίδουν τα ένσημα του Ι.Κ.Α.,
αντί να αποταμιεύουν το αντίτιμο. Τα στεγανά της κρατικής κοινωνικής ασφάλισης,
δεν είναι ακόμα τόσο ισχυρά.
Η κρίση και
το κλίμα αβεβαιότητας
Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή. Τα
ταμεία πλέον, βάση επίσημων στατιστικών στοιχείων, βρίσκονται σε τουλάχιστον
άθλια οικονομική κατάσταση. Όσον αφορά δε του ελεύθερους επαγγελματίες είναι
στην πλειονότητά τους υπερχρεωμένοι στον Ο.Α.Ε.Ε. και αδυνατούν να καταβάλλουν
τις εισφορές τους στο νεοσύστατο φορέα Ε.Φ.Κ.Α.. Το κλίμα αβεβαιότητας, για τις
συντάξεις είναι περισσότερο βαρύ από ποτέ.
Σε αυτό το οικονομικό περιβάλλον, κάθε άλλο
παρά πρόωρη, θα μπορούσε να θεωρηθεί η σκέψη για τη σύνταξη, για κάθε
εργαζόμενο, σε οποιοδήποτε στάδιο της ζωής και αν βρίσκεται. Άλλωστε η νεαρή
και η μέση ηλικία είναι και οι πλέον αποδοτικές, για τον καθένα που μετέχει
στην παραγωγική διαδικασία.
Οι
ιδιωτικές εταιρίες, που δραστηριοποιούνται στον τομέα της ασφάλισης, ίσως θα
μπορούσαν να προσφέρουν λύσεις στο ζήτημα αυτό. Με την εξειδίκευση που
διαθέτουν, είναι σε θέση να προτείνουν συνταξιοδοτικά πακέτα, είτε μαζί με
νοσοκομειακής περίθαλψης, είτε ανεξάρτητα, που να προσελκύουν το ενδιαφέρον του
κοινού.
Σίγουρα ουδείς είναι δυνατόν να παραβλέψει
την ιδιαίτερα δύσκολη οικονομική συγκυρία που βιώνουν τα νοικοκυριά.
Λαμβάνοντας υπόψη τον οικογενειακό προϋπολογισμό και τις ανάγκες, που εκπορεύονται
από τη σκληρή καθημερινότητα, αξίζει κανείς να μελετήσει έστω τη δυνατότητα
ένταξης σε συνταξιοδοτικό πρόγραμμα, είτε για τον ίδιο, είτε για τα
παιδιά.
Η τελική επιλογή είναι συνάρτηση διαφορετικών παραγόντων, όπως οι άμεσες οικονομικές υποχρεώσεις, η αναγκαιότητα για εξασφάλιση μελλοντικού εισοδήματος και ασφαλιστική συνείδηση. Η προσέγγιση
σοβαρών επαγγελματικών φορέων, που θα προσφέρουν τις κατάλληλες προτάσεις, είναι κάτι που μπορούν να το κοιτάξουν έστω, αυτοί που έχουν δυνατότητες για αποταμίευση. Μια πιο συστηματική προσπάθεια, είναι δυνατόν μελλοντικά να αποφέρει οφέλη.

0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου